Eigen doopbelofte

Onze beide dochters, Lotte en Barbarien, zijn door Annegien gedoopt.
Het sprak voor ons vanzelf om haar als dominee te vragen omdat zij ons ook heeft getrouwd. We hadden erg goede ervaringen met de prettige manier waarop ze die dienst toen leidde en met de wijze waarop we ons trouwen in de kerk samen konden voorbereiden.
We vonden het belangrijk om de doopbelofte aan Lotte en Barbarien zelf vorm te geven. Bij ons denken over en schrijven van die belofte werden we ook nu weer op pad gestuurd met huiswerk.
Casper gelooft niet in een God en Lijsbeth wel. We hebben de kinderen beloofd ze te vertellen over en in contact te brengen met het geloof in God. We beloofden om ze bouwstenen aan te reiken voor hun streven naar een gelukkig leven en ze te helpen hun talenten te ontwikkelen. We spraken ook uit te beseffen dat wij dat niet alleen konden en hoefden te doen; dat daar ook anderen voor nodig zouden zijn. Daarom vonden wij het belangrijk om de plechtigheid te vieren in de aanwezigheid van die anderen: naaste familie en vrienden. Hardop uitgesproken beloften winnen zo aan kracht en krijgen een meer bindende betekenis.
Wij woonden in die tijd in Duitsland maar de doopdienst vond plaats in de kerk van de Remonstrantse Gemeente Naarden-Bussum (de “thuiskerk”van Annegien). Het werd een heel intieme, feestelijke dienst, ook met mooie muziek. Samen zongen we aan het begin “Com nu met sang van zoete tonen” uit: Valerius’Gedenckklank. Dit lied zette de toon voor een dienst waaraan we nu nog steeds – de dochters, geboren in 1990 en 1992, zijn al behoorlijk groot – met heel veel plezier terugdenken.