Nadenken over de Liefde

Een snelkookpan-huwelijk, noemde Annegien onze plannen gekscherend na één van onze gesprekken. Want ja, Rosanne en ik bedachten half november dat we begin januari wilden trouwen. Om allerlei redenen – baby’s van familieleden en onszelf, buitenlandplannen van naasten – wilden we niet te lang wachten met het nemen van deze stap, ook al kenden we elkaar al negen jaar. Waar de één over het uitzoeken van de taart al een week of drie kan doen, wilden wij het hele gebeuren organiseren in nog geen twee maanden. Het moest sowieso klein blijven, maar tegelijk moest het ook persoonlijk en bijzonder zijn. Maandagochtend gratis in het gemeentehuis – dat was hoe dan ook geen optie. Het andere uiterste ook niet – vooral Rosanne wilde zo’n belangrijk en mooi moment per se niet laten ondersneeuwen door een pofjurk en witte duiven uit een hartvormig mandje. Niet teveel uiterlijk vertoon, dat neemt alleen maar de aandacht weg van de inhoud.
Via vrienden hadden we Annegien aan het werk gezien, en we waren erg onder de indruk van de warme en harmonieuze manier waarop ze het ritueel begeleidde. Tot onze lichte verbazing bleek ze ook bereid het avontuur met ons aan te gaan – in een paar weken, waarin ook nog de feestdagen vielen, samen met ons een bijzonder ritueel vormgeven. Geen tijd te verlummelen dus, en in een serie intensieve gesprekken, waarin we via persoonlijke geschiedenis, geloof, moraal en liefde naar het ultieme verbond laveerden, kreeg ons huwelijk steeds meer gestalte. Wat wil je elkaar beloven? Kún je dat wel beloven, of kun je alleen de ernstige intentie uitspreken om van elkaar te blijven houden? Annegien luistert, observeert, analyseert, interpreteert, en halverwege de rit realiseerden Rosanne en ik ons ineens dat we dankzij Annegien intensiever bezig waren met elkaar en wat ons verbindt dan we ooit hadden kunnen bedenken. Huwelijkstherapie avant la lettre eigenlijk, gelukkig met een – laten we zeggen – iets blijere aanleiding. Juist daarin schuilt de grote kracht van de aanpak van Annegien: in plaats van flierefluitend naar de grote dag te wandelen (en over taarten te stressen), word je uitgenodigd om in alle rust en alle vrolijke ernst na te denken en te praten over de Liefde. En wanneer heb je dat voor het laatst gedaan?
Het was goed toeven in de snelkookpan, om nog maar te zwijgen over het moment dat hij temidden van een kleine groep naasten open mocht.